Schilderes Nadia van Leeuwen’s inspiratie is gestorven tezamen met haar man. Na twee jaar werd gebrek aan inkomen een probleem, totdat ze plotseling op het internet een advertentie zag van een man die een kosthuis zocht.
Ze schraapte de moed bij elkaar, antwoorde, en maakte een afspraak om hem te ontmoeten. Zichzelf voor gek te verklaren er zelfs aan te denken om een wildvreemde man in huis te halen, zette ze toch door.
Marco Bijl was niet wat ze verwachtte. Lang, harstikke knap, en een lichaamsbouw om van te kwijlen. Hij wilde graag een kamer huren bij haar, maar ze vond al snel uit dat alles rond Marco niet normaal was… Hij was geheimzinnig, mysterieus, maar toch kon ze niet de aantrekkingskracht die haar overviel remmen.
Ze had net de biefstukjes gebarbecued toen hij de keuken binnen kwam met alleen een badlaken om zijn heupen.
‘He, dat voelt beter. En het ruikt hier lekker.’
‘Biefstuk, patat, en ik heb een vers slaatje gemaakt.’
‘Lekker.’
Ze haalde de patat uit de frituurpan, verdeelde het op hun borden en zette zijn bord op de tafel. ‘Val maar aan.’
Ze ging zelf zitten en nadat ze haar biefstuk op had vertelde ze hem van de advertentie. ‘Ik hoop dat er studenten op reageren. Hoe veel zou ik ze moeten betalen? Enig idee?’
‘Nee. We kunnen het opzoeken op het internet.’
Ze wilde net aan haar patat beginnen toen plotseling de kraan knapte. Een geiser van water spoot naar het plafond. Nadia slaakte een gilletje en Marco sprong op van zijn stoel. Het water regende neer op de frituurpan die nog heet was en sputterde. Ze had het deksel niet dicht gedaan zodat de olie sneller kon afkoelen.
Marco zat al op zijn knieën en had het kastje open. Hij draaide snel het water af. Alles was nat. Hij ook. Maar hij was ook zijn badlaken verloren in de haast om bij het aanrecht te komen.
‘Als we gegeten hebben zal ik het repareren,’ zei hij en stond op.
Spiernakend.
Het bloed vloog naar Nadia’s hoofd. Wat ze zo graag had gewild, hem helemaal nakend te zien, stond nu voor haar. Wat een man… haar hart klopte zo snel dat het voelde of het uit haar borst zou springen. Zijn penis was inderdaad groot en rustte op zijn balzak omringt door zwart krullend schaamhaar. Hoe groot zou het groeien als het stijf werd?
Hij volgde haar blik. ‘De baddoek. Ik voelde niet eens dat die afviel toen ik opsprong,’ zei hij rustig, kennelijk onbeschaamd.
Hij bukte en pakte het badlaken op en drapeerde het weer om zijn heupen. ‘Sorry.’
Ze knikte alleen. Voor haar had hij de baddoek af kunnen laten. Hij was nakend een adonis, een figuur die ze zou willen schilderen. Zou ze het durven vragen? Ze schilderde zelden meer mensen want dan moest ze modellen huren. De vrouwen waren meestal mooi gebouwd, de mannen…wel, niet slecht. Maar hij was perfectie, alsof hij een sculptuur was. Zelfs zijn pik… Was dat normaal of was hij ook groot gebouwd in dat gedeelte van zijn lichaam? Ze had verscheidene mannen nakend gezien buiten Jan en nog nooit een met zo’n grote penis. Als hij terugkomt van zijn reisje zal ik vragen of hij voor me wil poseren…
